Bali, birthday & batik!

Hallo mijn lieve volgers,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik voor het laatst geschreven heb, maar als ik gewoon in Surabaya ben, gebeurt er ook niet zo heel veel waar ik over kan schrijven. Daarom nu maar even een samenvatting van de afgelopen weken! De zesde week van colleges is inmiddels alweer voorbij, volgende week hebben we nog een 'gewone' lesweek en de week erna beginnen de midterms al! Dit betekent dus dat we al bijna op de helft van het semester zitten. Zo raar! De tijd vliegt echt voorbij, dit komt natuurlijk ook door de korte schoolweken en de leuke dingen die we in het weekend steeds doen.

Ik voel me inmiddels echt al helemaal thuis in mijn appartementje! Onze avonden brengen we veelal door aan het zwembad, de rest met een Bintangbiertje en ik met een colaatje of een magnum ijsje (magnum golden hazelnut, echt mijn verslaving hier haha). Verder heb je hier een heleboel winkeltjes waar ze gekopieerde films en series verkopen en waar je voor minder dan 2 euro een seizoen van een serie kunt kopen. We verslinden nu dus allemaal de ene serie na de andere! Ik heb al 4 seizoenen van One Tree Hill erop zetten en ben nu bezig met Breaking Bad en Prison Break.
We eten elke dag buiten de deur, want dit is goedkoper dan zelf koken. We eten meestal bij een warung (een soort kraampjes waar ze je eten zo vers voor je neus bereiden) die aan de overkant van de straat ligt, hier betaal je omgerekend ongeveer 80ct voor een hoofdgerecht. Helaas zijn ze hier nog niet echt gewend aan vegetarisch eten, dus ik eet niet heel gevarieerd. Cap cay, gado-gado, nasi pecel en cah kankung. Bij de Loving hut, het veganistische restaurant tegenover ons kan ik gelukkig vaak nog wel wat andere groente- of tofugerechten halen. Maar ik mis pasta, geitenkaas, olijven, brood, wijn, hartige taarten, soep van oma, couscous, chocola, wraps, yoghurt, kaas, eierkoeken, salade jazz appels en zelfs aardappeltjes. De verse sapjes zijn hier wel heel cheap en heerlijk, op de faculteit kun je bijvoorbeeld voor ong. 50ct een halve liter vers mangosap halen dat voor je neus wordt gemaakt.

We hebben inmiddels ook al een aantal lessen Bahasa Indonesia achter de rug en de taal is niet bijster moeilijk. We kunnen nu wel tellen, wat basic dingetjes vragen, zeggen hoe we heten en dat soort dingen, maar verstaan wat ze je dan antwoorden is nog wel moeilijk. Het is heel grappig dat we ook regelmatig mensen tegenkomen die gewoon Nederlands spreken, dit hebben ze dan vroeger van huis uit van hun ouders geleerd, die het nog op school hebben gehad of ze hebben familie die in Nederland woont.
We hebben ook al twee keer Engelse les gegeven aan de kindjes in de kampung. Dit gebeurt dan op de oprit van een huis, waar ze een soort zeil op de grond leggen waar de kindjes en wij op zitten. We hebben gelukkig wel een whiteboard tot onze beschikking. Er zitten ook echt heel kleine kindjes bij, dus voor hen is het nog echt heel moeilijk en moeten we ons beperken tot wat liedjes zingen en een beetje tellen. De kindjes zijn allemaal ontzettend schattig, met hun mooie glimlach en grote bruine ogen.
Ennn ik heb een onderwerp voor mijn bachelorscriptie! Ik ga het doen over toerekeningsvatbaarheid, nu ook heel actueel met Breivik bijvoorbeeld. Hoe kan het dat psychologen het zo vaak niet eens zijn over of iemand toerekeningsvatbaar is en hoe kan dit probleem opgelost worden? In Harald Merckelbach heb ik mijn begeleider gevonden, ben ik echt heel blij mee! Nu dus alleen nog even goed eraan werken voordat mama, Irma en Lian komen.

BALI
Verder heb ik nog niet geschreven over mijn verjaardagsweekend op Bali! Samen met Kristina, Püppi, Linda, Lara, Lisa, Felix en zijn broertje Eike (die hem op kwam zoeken) vlieg ik woensdagavond naar Denpasar. Van hieruit gaan we naar Kuta, waar we om 12uur aankomen en dus nog een slaapplaats moesten vinden. Uiteindelijk slapen we met z'n achten op een kamer voor vijf personen, wel gezellig haha!
We zijn ontzettend blij om het strand weer te zien en in plaats van ergens iets te gaan drinken, besluiten we wat te drinken te halen bij de supermarkt en op het strand te chillen. Er zijn ook twee vrienden van Felix, Joya en Kim, bij die hij kent uit Duitsland en die hier nu een paar maanden zijn. Om een uur of 5 liggen we in bed.

Donderdag gaat de wekker alweer om 10uur en na het uitchecken, ontbijten we bij een tentje een stukje verderop. Ik eet hier warempel muesli met yoghurt, vers fruit en honing als ontbijt. Genieten!
We huren 5 scooters en ik ga bij Lisa achterop naar Balangan. Kim wilt daar gaan surfen en rijdt met ons mee om ons de weg te wijzen. De jongens worden twee keer door de politie aangehouden met de vraag of ze hun internationale rijbewijs willen laten zien (hebben we uiteraard allemaal niet) en moeten een boete betalen. Wanneer we Kuta uit zijn, zien we eindelijk het 'echte' Bali! We crossen over het platteland, langs plantages, palmbomen en bananenbomen. Als je bovenop een heuvel rijdt, kun je in de verte de zee al zien liggen. Wat een heerlijk vrij gevoel! Het laatste stukje naar het strand van Balangan is niet meer geasfalteerd, heel zanderig en vol hobbels. Hierdoor vallen Kristina en Lara op een gegeven moment, gelukkig rijden ze heel rustig en komen ze er met alleen wat schaafwonden goed vanaf. Ook de scooter is nog in orde!

We parkeren de scooters en lopen naar beneden het strand op, waar een handjevol accommodaties zijn en voor de rest helemaal niks dan zee en zand. We checken in bij Santai Warung, waar we slapen in een soort bamboehut met alleen een bed en een klamboe. Maar hoe awesome dat we gewoon midden op het strand slapen!
We eten wat, genieten van de namiddagzon en later van de zonsondergang, terwijl we kijken naar alle surfers die weer terugkomen na een dagje surfen. Een aantal locals zijn al de hele middag een podium op aan het bouwen en het blijkt dat hier een keer per week live reggaemuziek is en dat is dus precies vanavond!
Er is een bar opgezet, waar we zelfs een soort cocktailtjes kunnen drinken en we dansen heerlijk met onze blote voeten in het zand, meegevoerd door de relaxte reggaetonen. We raken aan de praat met twee Australische mannen, Clay en T-Bone (haha!), waar Lisa en ik de rest van de avond mee dansen en drinken. In de gloed van het grote kampvuur praten we aan het einde van de avond nog met een aantal surfers. Fijn avondje!

Vrijdag bestaat uit niks anders dan zonnen, zwemmen, lezen, foto's maken, banana pancakes, afscheid van Felix en Eike (die langer gaan rondreizen) en wederom een mooie zonsondergang. 's Avonds eet ik eeeeeindelijk weer eens een curry (die kun je in Surabaya helaas nergens eten). Met een nutella pancake als toetje, jummm! Na het eten spelen we spelletjes met z'n zessen, tot Clay en T-Bone erbij komen zitten met drie andere Australische jongens waarmee ze vandaag gesurft hebben. We kletsen, drinken en luisteren muziek. T-Bone speelt liedjes op zijn gitaar en wij zingen mee. Op een gegeven moment begint iemand mee te trommelen, wat uiteindelijk uitmondt in een grote jamsessie, waarbij lege drankflessen, waterflessen, aanstekers en pannen als instrumenten worden gebruikt. Wederom een heel gezellige avond en ze beloven morgenavond ook naar Kuta te komen om mijn verjaardag mee te vieren.

Zaterdagochtend gaan we dus weer terug met de scooter naar Kuta. Hier vinden we een slaapplek voor vanavond, leveren de scooters in en vertrekken naar het strand voor onze eerste keer surfen. Lisa kan al surfen, Lara kan niet surfen door de wond op haar knie van het ongeluk met de scooter en dus huren wij vieren twee surfinstructors in. We oefenen eerst op het droge, maken foto's met de surfboards en dan gaan we toch echt beginnen! Op het begin val ik echt alleen maar om, mijn knieën gaan helemaal kapot en ik drink liters zeewater, haha. Uiteindelijk lukt het wel om op te staan, maar blijven staan is een stuk moeilijker en lukt maar heel zelden. Op een gegeven moment komt er een heel grote golf en ik duik onder water om hem over me heen te laten komen, hierbij wordt mijn surfboard meegetrokken en bovenop mij gelanceerd. Au! Als ik boven water kom, blijkt het board ook nog in tweeën te zijn gebroken. Ik ben best wel geschrokken en moet ook een beetje huilen. De jongens waar we het surfboard gehuurd hebben, zijn gelukkig heel aardig en ze vinden me ook wel een beetje zielig. Ik krijg wat te drinken en we overleggen dat ik de helft van de schade moet betalen, ongeveer 25 euro. Later blijkt dat ik echt geluk heb gehad en dat dat echt een goede deal is!
Ik ben nu wel even klaar met surfen en ga lekker lezen in de zon. Na de derde mooie zonsondergang op rij, eten we bij een restaurantje waar je echt alles kunt eten en ik eet weer eens heerlijk Indiaas, good vegetarian food!
In het hotel douchen we en maken we ons klaar voor de avond. We gaan als eerste naar een sportsbar, waar je cocktails in sportbidons van een halve liter krijgt. Hier ontmoeten we ook onze de Australische boys weer en om half12 vertrekken we naar Skygarden, de grootste discotheek van Kuta. We zijn de hele avond op de bovenste verdieping, waar we dansen in de open lucht. Om 12uur zingen ze voor mij, word ik door iedereen gefeliciteerd die maar in de buurt is en krijg ik cadeautjes van de meisjes. Ik voel me echt helemaal jarig! Ik ben ook heel blij met alle mensen uit Nederland die aan het tijdsverschil gedacht hebben en me om 12uur feliciteren! Ik krijg de hele avond van iedereen gratis drankjes en ben dan ook best wel zat als we om 3uur naar huis gaan. Maar it was a goood night!

De volgende dag slapen we uit en staat in het teken van uitbrakken op het strand en nog wat winkelen. Voordat we vliegen eten we nog wat bij een Grieks restaurantje, een spinaziefeta taartje en heerlijke Griekse salade, een fijn verjaardagsmaal! In een klein uurtje vliegen we weer naar Surabaya, waar de rest van de groep nog een klein suprisefeestje voor mij heeft georganiseerd bij het zwembad. Ballonnen, taart met kaarsjes, drankjes en een paar geïmproviseerde cadeautjes, lief!

PEKALONGAN
Ik ben nu net terug van een trip naar Pekalongan, centraal Java, met onze International Business leraar, Dr. Robbert, die daar het International Batik Centre opende. Dit is het grootste Batik centre van Indonesië (volgens hem zelfs van de wereld) en hiermee krijgt Pekalongan de naam van Batik-stad van Indonesië.
Maandagavond vertrekken we met z'n twaalven met de trein naar Pekalongan. Alles wordt voor ons betaald, de treinreis erheen, het hotel, al het eten… Super fijn! In ruil daarvoor moeten we op dinsdag een aantal interviews doen met een magazine en met de krant en worden er de hele dag door foto's en video's van ons gemaakt. We ervaren nu even hoe het is om een celebrity te zijn haha. Zelfs filmen hoe de bulehs (blanken) aan het eten zijn, is blijkbaar al interessant.
Ik koop een mooi batikjurkje en we krijgen ook een workshop zelf batik maken, wat overigens nog ontzettend moeilijk blijkt te zijn. Na de opening op dinsdag, drinken we nog met Robbert een biertje in het hotel, waarna we weer met de nachttrein terug gaan naar Surabaya, waar we woensdagochtend weer aankomen. Echt heel leuk om een keer mee te maken!

Nou, het is uiteindelijk toch weer een heel verhaal geworden haha! Ik denk dat de volgende blog pas weer komt nadat ik terug ben van mijn reis door Sulawesi en de Molukken met mama. Foto's staan uiteraard weer gewoon op facebook!

Heel veel liefs,
Juna