Daily life in Surabaya

Hallo lieve lezers,

Ik ben alweer bijna twee weken in Surabaya en het is tijd voor een update over mijn dagelijkse leven hier!
Mijn appartementje bij Metropolis is heel fijn. We zitten hier ook met bijna iedereen van de exchange groep in hetzelfde complex, dus je komt elke keer wel iemand tegen en er is altijd wel iemand om iets mee te gaan doen/mee te gaan eten.
Ik heb alleen maar les op de universiteit op maandag, dinsdag en woensdag, dus dat betekent dat we elk weekend lang weekend hebben, zo chill! De lessen zijn tot nu toe heel simpel, het niveau ligt echt beduidend lager dan in Nederland en het Engels van de docenten is vaak niet bijster goed. Ik volg Leadership in Business, International Business, Fundamentals of Human Resources Management en Cross-Cultural Psychology. Helaas wel veel businessvakken dus, dit komt omdat op de psychologiefaculteit er maar een vak in het Engels wordt aangeboden. Daarnaast ga ik vanaf maandag beginnen met een cursus Bahasa Indonesia, met twee lessen per week! Daar heb ik wel ontzettend veel zin in, want er spreekt hier gewoon eigenlijk niemand Engels dus wil je met de locals kunnen communiceren is dat wel echt essentieel. Oh ja, en ik ga een volunteer program doen waarbij ik waarschijnlijk een keer per week Engelse les ga geven aan Indonesische kindjes. Superveel zin in!

Ook ga ik vanaf volgende week met Lisa badmintonnen op woensdagavond. Ik mis softbal echt heel erg, vooral als ik dan de verhalen over de trainingen en de wedstrijden lees in de groepswhatsapp! Mimiiii, maargoed moet ik me maar extra verheugen op februari als ik weer kan beginnen! Ik heb nu sowieso al bijna 2 maanden niet gesport, dus heb ontzettend zin om iets te gaan doen.
Verder ben ik begonnen met het zoeken van een onderwerp en begeleider voor mijn bachelorscriptie. Omdat ik hier toch zoveel vrije tijd heb, hoop ik dat ik hem zo goed als af kan hebben wanneer ik weer terug kom in mijn drukke, Nederlandse leven.

Onze dagen hier als we naar school moeten zien er ongeveer altijd wel hetzelfde uit: proberen uit te slapen (dit wordt bemoeilijkt door de nabijgelegen moskee), boterhammetjes roosteren en naar de uni lopen, 2,5 uur les en dan 's avonds gaan we meestal wel met een groot deel van de groep uit eten. Daarna drinken we vaak nog wat bij het zwembad, beetje internetten, series kijken en af en toe naar een shopping mall om boodschapjes te doen. We proberen er in onze vrije tijd wel echt zoveel mogelijk op uit te gaan, want hier in Surabaya is verder niet zo heel veel te doen. Eergisteren bijvoorbeeld had ik pas om 6 uur 's avonds les en toen heb ik 's middags met Alex, Floyd en Daan gewoon een plek op de kaart van Surabaya uitgekozen en een taxichauffeur gevraagd ons hierheen te brengen. Vervolgens hadden we echt een superleuke middag bij de oude haven, waar nooit blanke mensen komen en waar iedereen superenthousiast op ons reageerde. Overal waar we langsliepen hoorden we 'hey mister!', kindjes keken ons met open mond aan en achtervolgden ons om foto's van ons te maken en mensen poseerden vaak vrijwillig voor mij omdat ik met mijn fotocamera liep. Toen we in een fietstaxi zaten en de mensen vanaf de kant van de weg allemaal naar ons zwaaiden, voelde ik me net de koningin hihi. (foto's van deze mooie mensen & van de bromo trip staan al op facebook en hier op picasa: https://picasaweb.google.com/109575642997285967807/TheBeautifulPeopleOfSurabaya)

Je merkt sowieso wel dat ze hier niet echt aan blanke mensen gewend zijn. Als je over straat loopt, toetert en roept iedereen naar je en de Indonesische studenten in de klas vertellen ook dat ze heel nerveus zijn om met ons om te gaan. Westerlingen kennen ze alleen maar uit films en ze weten niet zo goed hoe ze zich moeten gedragen nu ze ons voor het eerst in het echt zien. Wel heel schattig!
We zijn ook een keer uit geweest in een club, de Foreplay. De club zag er echt prima uit, alleen niemand danste… Iedereen (voornamelijk mannen) zit rondom aan de kant te drinken. Wij hadden natuurlijk wel zin om te dansen en dat resulteerde erin dat iedereen zat te kijken hoe die gekke blanke mensen op het podium in het midden stonden te dansen haha.
Maar omdat iedereen zo vriendelijk en nederig is de hele tijd merk ik ook wel dat ik veel minder op mijn hoede ben dan wanneer ik normaal op reis ben. Je loopt steeds dezelfde weg en alles wordt steeds bekender, dus het voelt meer als thuis en je wordt minder alert. Dit werd dinsdag dan ook meteen afgestraft toen we op weg waren naar Ubaya voor onze les HRM. We liepen echt met een groep van 10 man op de weg (er zijn hier nergens stoepen dus je moet gewoon op de weg lopen) en opeens kwam er een scooter superdicht langs ons rijden. In een fractie van een seconde pakte de persoon achterop Ann-Sophie's tas van haar schouder en voordat wij doorhadden wat er gebeurd was, waren ze alweer verdwenen tussen de andere scooters. We waren allemaal wel heel erg geschrokken, omdat we er gewoon allemaal naast liepen en we er totaal niet meer op bedacht waren. Dit had iedereen van ons kunnen gebeuren! Echt superrot voor Ann-Sophie ook natuurlijk.. Al dat gedoe ook wat er daarna weer bij komt kijken met passen blokkeren etc.

Goed, weer over naar iets leuks! Vorige week zondag was Rosalie jarig en ze wilde haar verjaardag graag vieren op de Bromo-vulkaan. Dan doen we dat dus! Zaterdagavond om 11uur vertrokken we met een huurauto en chauffeur met z'n zessen (Denise, Robbert, Rosalie, Lisa, Reinoud en ik) naar de Bromo. Om ongeveer 2 uur 's nachts kwamen we ongeveer 35km van de Bromo aan, waar onze auto niet meer verder kon en je met een jeep naar boven moet. We vroegen om een jeep die ons naar het hoogste punt kan brengen en vanaf daar is het dan nog ongeveer een uur lopen naar de top van Mount Bromo. Die jeep zal pas om 4uur gaan en we moeten dus nog twee uur doorbrengen in de snijdende kou. Hup, terug de auto in en proberen te slapen (mission impossible voor mij dus!). Als het eindelijk 4uur is, vertrekken we met een jeep door steile, zanderige weggetjes naar boven. Ondertussen begint de lucht alweer kleur te krijgen en we zijn bang dat we de zonsopgang niet meer halen. De chauffeur zet ons daarom iets voor 5uur bij Gunung Penanjakan (2770m), die hoger ligt dan de bromo en van waaruit je het beste uitzicht hebt over het hele Bromo-landschap. Niet helemaal onze bedoeling, maar het uitzicht is magnifique!
Langzaam warmen we weer helemaal op, terwijl de zon naar boven klimt en de beste kleuren in het surrealistische landschap naar boven haalt. We maken nog wat groepsfoto's en ook de 23 in kaarsjes voor Rosalie's verjaardag moet natuurlijk mee op de foto. Om half7 vertrekken we weer met de jeep naar onder. Het was kort, maar het was ontzettend mooi en ik vond het eerlijk gezegd ook wel prima zo. Ik heb mijn portie vulkanen beklimmen recentelijk op Lombok al gehad!

Het is nu donderdag en dat betekent dat ik alweer weekend heb. Vanavond of morgen is er een tradiotioneel wayang optreden (poppenspel) omdat de gouverneur van Surabaya jarig is en daar wil ik wel graag heen. Morgen heb ik een heel dagprogramma met Shanti, een Indonesisch klasgenootje bij Cross-Cultural Psychology, we gaan 's avonds ook koken enzo. Dus ben wel benieuwd, leuk om ook een beetje te integreren met de lokale studenten! Zaterdag willen we waarschijnlijk naar de Surabaya Zoo gaan (een van de grootste in Zuid-Oost Azië) en zondag is er een kitefestival hier, dus het weekend zit gelukkig alweer redelijk vol. Volgend weekend gaan we naar Bali voor mijn verjaardag op zondag! Zo leuk!

Ik vind het zo leuk om hier te zijn, bijna elke dag doe/zie ik wel weer wat nieuws. Het is zo anders om hier te leven dan thuis! Maar het is heel fijn met de groep, het zijn echt allemaal leuke, ondernemende mensen en daardoor heb ik ook nog totaal geen heimwee gehad. Verder is het nog maar 1,5 maand voordat mama komt en ik 3 weken met haar kan gaan rondreizen! Een erggg leuke verrassing is dat Irma me ook nog komt opzoeken! We moeten nog even kijken waar we dat in gaan passen, omdat Lian een maandje later alweer hier is met kerst en ik ook nog af en toe naar de uni moet haha. Maaaar wat zijn dit allemaal heerlijke vooruitzichten!

En dan nog even wat praktisch: dit is mijn Indonesische telefoonnummer: +6281234811672. Als je googlet op goedkoop naar Indonesië bellen, vind je van die 0900-nummers die je voor het nummer kan draaien en dan kun je voor 4 cent ofzo per minuut hiernaartoe bellen. Misschien ook wel handig voor op mijn verjaardag!

Heel veel kussen voor jullie allemaal!